Tespit nedir? (Fiksasyon)

     Hücreleri, yaşamın durduğu andaki yapısal durumlarıyla sabitleştirmektir. Bir insan ve hayvan ölür ölmez hücreleri ve dokuları çeşitli katabolik enzimleri kapsadığı için yavaş yavaş otoliz (kendi kendini çözme) sebebiyle değişikliklere uğrar. Buna postmortem (ölüm sonrası) dejenerasyon denir. Aynı değişiklikler operasyonla alınan canlı doku parçalarında da görünür.

   Fiksasyonun amacı hücrelerin ve doku elemanlarının canlı hale yakın bir konumda muhafaza etmektir. Bir anlamda da konserve yapımına ya da mumyalaştırmaya benzer nitelik taşır. Bilindiği gibi, bütünlüğü bozulan ve organizma dışına çıkartılan dokular özel koşullar sağlanmadığı taktirde kısa sürede değişime, yıkıma uğrarlar. Bu yıkımda görevli olan organeller lizozomlardır. Canlı organizmanın hücrelerinde lizozomlarda, sitosol'den lizozomlara doğru bir ozmotik yönlendirme vardır. Buna bağlı olarak da lizozomlardaki hidrolitik enzimler sitolosol 'e geçmezler. Ancak, patolojik koşullarda membran geçirgenliği arttığında sitosol'e geçen enzimler hücrede bozukluklara neden olurlar. Ölü hücreler, canlıdakinin tamamen tersi bir ozmotik durum gösterirler. Bireyde ya da hücrede ölüm olayı sonrasında membran, kontrol gücünü yitirir ve sitosol 'e çıkan lizozom enzimleri otoliz'e neden olurlar. Bu yüzden , hücrelerde henüz yıkım olayları olmadan, alınan doku ya da organ parçalarına tespit işlemi uygulanır. Buradan da anlaşılacağı gibi tespit, hücreleri yaşam sırasındaki (in vivo) durumlarıyla saklamaktadır. Böylece hücreler değişime uğramaksızın korunurlar ve incelenebilirler.